ว้าว ซากุระบานเต็มที่เลยนะ

อื้อ แถมยังมีคนมาเยอะด้วย

เพราะที่นี่โด่งดังในฐานะจุดชมซากุระที่เป็นที่นิยมนี่นา

……

ริโกะจังเป็นอะไรหรือเปล่า ใจลอยเชียว

เอ๊ะ? เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก
คิดว่าซากุระที่ดูตอนกลางวันสวยดี
แต่ซากุระตอนกลางคืนก็วิเศษจังเลยนะน่ะ

……
นั่นสินะ เราไม่ค่อยได้ชมซากุระตอนกลางคืนกันเนอะ

พวกคนที่มาที่นี่มาชมซากุระกันทุกคนเลยเหรอ?

ครึกครื้นกันแบบนี้ คงจะเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ

งั้นเหรอเนี่ย คนญี่ปุ่นชอบชมดอกไม้มาตั้งแต่สมัยก่อนจริงๆ ด้วยเนอะ
กลอนไฮกุที่เรียนในคาบวันนี้ก็มีกลอนที่เขียนถึงดอกไม้ด้วยนะ

มีกลอนเกี่ยวกับดอกไม้เยอะจริงด้วย
คนเราอาจจะสัมผัสถึงฤดูกาลผ่านดอกไม้ก็ได้เนอะ~

กลอนดอกซากุระที่แต่งเมื่อหลายร้อยปีก่อน
ขณะที่ชื่นชมดอกไม้ดอกเดียวกัน
พวกเราก็รู้สึกถึงฤดูใบไม้ผลิเหมือนกับในอดีตด้วย

เชื่อมโยงกันข้ามยุคสมัยผ่านบทกลอนเนี่ย
วิเศษจังเลยเนอะ

กลอนไฮกุคือกลอนที่ยกเอาความรู้สึกนึกคิด
หรือช่วงเวลาในขณะนั้นออกมาให้รู้สึกได้ด้วยคำพูดสินะ

ยกความรู้สึกนึกคิดออกมางั้นเหรอ
ไม่เลวเหมือนกันนะเนี่ย

งั้นคานันจังลองแต่งกลอนสักบทไหมล่ะ?

เอ๊ะ ฉันเนี่ยนะ?

อืม ขอกลอนเพราะๆ สักบทที่ยกเอาช่วงเวลานี้ออกมาทีนะ

อืม ยากจังแฮะ…

แต่ก็ได้แหละ อาจจะไม่เชี่ยวชาญสักเท่าไหร่
แต่ขอแต่งกลอนสักบทนะคะ

“เมื่อตะวันลับลา ถึงเวลาชมดอกไม้
ข้ามฟากแม่น้ำไป โหนั่นไงร้านราเม็ง”

ราเม็ง?

ฉันได้กลิ่นหอมๆ จากอีกฟากของแม่น้ำมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ

ฉันก็ติดใจเรื่องนั้นเหมือนกัน

ที่จริงฉันก็ด้วยล่ะ

สนของกินมากกว่าดอกไม้สินะ

คิกๆ ถ้าอย่างนั้นก็ให้เจ้านี่กับเด็กกินเก่งทุกคนแล้วกัน
เอ้า รับไปสิ

อ๊ะ นั่นมัน…