ฟู่ อิ่มจัง พึงพอใจสุดๆ เลย

พอท้องอิ่มแล้วก็รู้สึกง่วงยังไงก็ไม่รู้…

คิกๆ ถ้างั้นฉันจะให้ยืมไหล่นะ

ฮ่าๆ ขอบคุณนะ

พอกินอิ่มก็ง่วงเนี่ย จิกะจังเนี่ยเหมือนเด็กๆ เลย

ก็เพราะตั้งตารอวันนี้ เมื่อวานก็เลยนอนไม่ค่อยหลับน่ะสิ

คาสึมินก็อิ่มเหมือนกันค่ะ
จะว่าไปทำไมถึงกินโซเม็งกันในวันทานาบาตะกันล่ะคะ?

รินก็สงสัยเรื่องนั้นเหมือนกันเมี้ยว

ในเน็ตเขียนไว้ว่าเป็นวัฒนธรรมตั้งแต่สมัยก่อนน่ะ

มีที่มาว่ามาจากพิธีในราชสำนักสมัยเฮอัน
ที่ถูกบันถึงไว้ในหนังสือที่ชื่อ “เอ็นกิชิคิ” น่ะนะ

ในนั้นระบุว่ามีการบูชาขนมซาคุเบในวันทานาบาตะน่ะ

ขนมซาคุเบเป็นอาหารที่เหมือนต้นกำเนิดของโซเม็ง
สรุปคือทานาบาตะกับโซเม็ง
มีความเกี่ยวข้องกันมาตั้งแต่ก่อนสมัยเฮอันแล้วน่ะนะ

โห…! สมแล้วที่เป็นรุ่นพี่โนโซมิ รู้รอบด้านเลยนะคะ

ตกใจเลยล่ะที่โซเม็งเป็นของที่มีมาตั้งนานขนาดนั้น

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ขนมซาคุเบกับโซเม็งในตอนนี้
ก็มีอิมเมจอาจจะต่างกันนิดหน่อยล่ะมั้ง

งั้นเหรอ?

อื้ม ลองค้นในเน็ตมาแล้วน่ะ ดูสิ
เหมือนว่าจะต้องนวดแป้งสาลี เอามายืด
แล้วก็เอามาพันเป็นเกลียวก่อนค่อยเอาไปทอดน่ะ

ดูไม่เหมือนโซเม็งสักนิดยังไงก็ไม่รู้สิ

ถ้าถามว่าเหมือนอะไร ดูเหมือนขนมปังทอดมากกว่าเนอะคะ

นั่นสินะ ตอนนี้อาจจะใกล้เคียงกับพวกขนมปังทอด
ไม่ก็โดนัทกับชูโรสละมั้ง

ขนมซาคุเบเหรอ
การที่วัฒนธรรมมากกว่าพันปี
ยังหลงเหลือมาจนถึงตอนนี้เนี่ย สุดยอดไปเลยเนอะ

อื้ม เรื่องที่ทานาบาตะมีมานานขนาดนั้นก็น่าตกใจเหมือนกัน

จริงด้วย! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว
มาทำขนมซาคุเบไว้บูชาด้วยกันทุกคนไหม?

คิดว่าเป็นไอเดียที่ดีนะ
แต่ว่าถ้าเริ่มตอนนี้ไม่น่าจะทันแล้วไม่ใช่เหรอ?

ถ้างั้นทำเป็นของตกแต่งวันทานาบาตะกันเถอะ
ถ้าใช้กระดาษโอริกามิก็ทำได้ง่ายๆ ด้วย

อื้ม ถ้าแบบนั้นน่าจะทำได้นะ

โอ้! เทคนิคการทำขนมปังของคาสึมิจัง
จะถูกใช้ให้เป็นประโยชน์อีกแล้ว!

ถ้างั้นทุกคนมาทำกัน
แล้วเอาไปตกแต่งกับกระดาษขอพรกันเถอะ

ดีล่ะ จะพยายามเมี้ยว!