สนุกจังเลย~!

แหม ได้ไปตั้งหลายที่เลยเนอะ
ว่าแต่โยจังซื้อของฝากมาเยอะเชียว ถือไหวไหม? หนักรึเปล่า?

สบายหายห่วง~♪
ดูถูกร่างกายที่ผ่านการฝึกกระโดดน้ำกับการเต้นมาแบบนี้ฉันเสียใจแย่♪

ขออภัยที่เสียมารยาทจ้า

มีทั้งชิงช้าสวรรค์ ช็อปปิ้งมอลล์ สถานีโทรทัศน์
พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทางทะเล สวนสาธารณะติดทะเล!
โอไดบะนี่สนุกจังเลย♪ ถ้าอายูมุจังได้มาเที่ยวด้วยกันก็คงดี…

นั่นสิ ฉันก็เสียดายเหมือนกัน
ไว้คราวหน้านัดให้ตรงกัน แล้วมาเที่ยวด้วยกันเถอะ

ไชโย~! งั้นเมื่อไหร่ดี?
จะมาเที่ยวกันอีกเมื่อไหร่?

ใจร้อนจังนะ
แล้วถ้าขืนดูแต่ตารางของพวกฉันก็ไม่มีความหมายน่ะสิ

อ๊ะ จริงด้วย…

เอาล่ะ น่าจะได้เวลาแยกย้ายแล้วมั้ง
ถ้ากลับช้ากว่านี้ กว่าจะถึงนูมาสึคงมืดก่อนพอดี

อืม…

นี่ ฉันอยาก…ล่องเรือบัสปิดท้ายน่ะ!

เรือบัส?

อันที่จริงฉันเล็งไว้ตั้งแต่มาแล้วล่ะ
แต่ก็คิดไม่ตกว่าจะเที่ยวที่อื่นก่อนค่อยนั่งหรือนั่งก่อนเลยดี…

เรือบัสเหรอ นั่นสินะ ถ้าเป็นโยจังก็คงจะสนใจจริงๆ นั่นแหละ
ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลาออกจากท่าพอดีด้วย

แต่ถ้าเล็งไว้ก็บอกกันก็ได้นี่ ตอนขามาจะได้ล่องมาเที่ยว
แถมตอนขากลับก็ได้ล่องอีกรอบด้วย

ถะ ถึงจะอย่างนั้น… แต่วันนี้ถือว่าพิเศษน่ะ
เลยอยากจะล่องในแบบที่สนุกที่สุด…

พิเศษเหรอ?

เพราะเป็นวันที่ได้มาที่เมืองของเธอ แล้วก็อยู่กับเธอแบบนี้

ถึงจะโทรคุยหรือส่งข้อความติดต่อกันตลอดก็เถอะ
แต่โอกาสที่จะได้ใช้เวลากับเธอแบบนี้มันไม่ค่อยมีนี่นาจริงไหม?

โตเกียวกับนูมาสึก็อยู่ห่างกันตั้งเยอะ
ถึงจะอยู่ม.ปลายเหมือนกัน แต่ก็เหมือนอยู่กันคนละโลกเลย

เพราะอย่างนั้น ตอนที่ฉันบอกว่าอยากเจอ
แล้วเธอก็บอกว่ากำลังคิดเรื่องเดียวกัน
ฉันถึงกับคิดเลยนะว่านี่มันปาฏิหาริย์ชัดๆ

เลยคิดว่าไม่อยากจะให้ปาฏิหาริย์ครั้งนี้เสียเปล่า…
แล้วก็ไม่อยากจะต้องมานึกเสียดายทีหลังน่ะ

โยจัง…เวอร์เกินไปแล้ว

เอ๊ะ!

ถ้าอยากเจอจะมาหากันเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วถ้าฉันอยากเจอ
ฉันก็จะไปหาเหมือนกัน แล้วก่อนหน้านี้ยังไปมาหาสู่กันตั้งหลายครั้ง

การใช้เวลาร่วมกันของฉันกับโยจังน่ะไม่ต้องพึ่งปาฏิหาริย์สักหน่อย
แต่เป็นเรื่องปกติธรรมดาต่างหาก

…!
อื้อ… อื้ม! นั่นสิเนอะ!

ฮ่ะๆ เอาล่ะ งั้นก็ไปขึ้นเรือบัสกันเถอะ!

ไปกันเลย!