อยากเห็นบรรยากาศตอนแต่งเนื้อเพลงสินะคะ…
มีเธออยู่ด้วยก็ไม่รู้ว่าจะเขียนได้ตามปกติรึเปล่า…
แต่ว่าจะลองดูค่ะ

ขอบคุณนะอุมิจัง♪ พยายามเข้านะ!

…

…ยะ อย่าจ้องกันแบบนั้นสิคะ!

ขะ ขอโทษ! เผลอไปหน่อย…. งั้นฉันอ่านหนังสือดีมั้ยนะ
หนังสือการ์ตูนที่อยู่บนโต๊ะนี่ขออ่านได้รึเปล่า?

ได้ค่ะ เป็นหนังสือการ์ตูนที่ยืมโฮโนกะมาเมื่อวันก่อน
เป็นการ์ตูนสาวน้อยเกี่ยวกับการข้ามเวลาไปสมัยเฮอันค่ะ…

แบบนี้นี่เอง ลายเส้นก็น่ารัก ดูน่าสนุกจัง!

แต่ว่า จะบอกว่าสนุกก็… นั่นน่ะ…

เอ๊ะ อุมิจัง?
(ทำไมอุมิจังถึงทำหน้าดูเศร้าๆ กันนะ)

แม้ว่าใจจะเชื่อมกัน
แต่การข้ามกำแพงแห่งยุคสมัยนั้นเป็นเรื่องยาก…

(ดูเหมือนว่ากำลังนึกถึงเรื่องในการ์ตูนอยู่
อุมิจังเนี่ย… เป็นคนอารมณ์อ่อนไหวสินะ)

ขะ ขอโทษค่ะ! ฉันจะแต่งเนื้อเพลงแล้ว
เธอก็อ่านการ์ตูนไปนะคะ

[Fade in/out.]

…

(อุมิจังทำหน้าจริงจังสุดๆ ไปเลย
ตอนยิงธนูก็ทำหน้าแบบนี้หรือเปล่านะ)

…

(อ๊ะ คราวนี้ท่าทางดูดีใจมากๆ
…ในเนื้อเพลงมีอะไรที่ทำให้ดีใจรึเปล่านะ?)

(ใบหน้าด้านข้างของอุมิจังเนี่ย… สวยจังเลย)

…เอ่อคือ

[Fade in/out.]

อ๊ะ…! ขะ ขอโทษนะ
เผลอจ้องอุมิจังอีกแล้ว…

มีเรื่องอยากถามสักอย่างค่ะ…
เวลาแต่งเนื้อเพลงสีหน้าของฉันเปลี่ยนแปลงไหมคะ?

เอ๊ะ? อะ… อืม
(ก็รู้สึกว่าเปลี่ยนเยอะอยู่นะ)

ออกมาทางสีหน้าจริงด้วยสินะคะ
พอเดาได้อยู่หรอกว่าเป็นแบบนี้… อายจังเลยค่ะ

ฉันมองอุมิจังแล้วรู้สึกว่า…

ปกติจะไม่ค่อยให้ใครดูตอนแต่งเนื้อเพลง…
แต่เธอมีความจำเป็นต้องรู้เรื่องกิจกรรมที่พวกเราทำค่ะ

ขอบคุณนะอุมิจัง♪

แต่งโดยดึงความรู้สึกข้างในของตัวเองออกมา
เนื้อเพลงเขียนมาจากหลายๆ บรรยากาศสินะ สุดยอดจริงๆ

…ขอบคุณค่ะ
ได้ยินเธอพูดแบบนั้นก็ดีใจ

ฮิๆ ให้เธอดูถึงขนาดนี้แล้ว…
เอาไว้สักวันจะให้เธอมาช่วยแต่งเนื้อเพลงบ้างนะคะ?

อื้อ!
เพื่อวันนั้น ต้องดูอุมิจังอีกเยอะๆ แล้วล่ะ♪

ยะ อย่ามองฉันแบบนั้นสิคะ!