ชิสึคุจังอยากบอกเรื่องราวแบบไหนกับพวกแฟนคลับเหรอ?

นั่นสิคะ…
นึกออกตั้งหลายเรื่องจนเลือกไม่ถูกเลยค่ะ…

ชิสึคุจังมีสิ่งที่อยากบอกทุกคนเยอะแยะเลยสินะ
ฉันว่าดีมากเลยล่ะ

ถึงจะคิดเอาไว้กว้างๆ แต่ไม่ว่าเรื่องไหนก็มีพื้นฐานเหมือนกัน
ฉันขอพูดได้ไหมคะ?

อือ อยากฟังอยู่แล้วล่ะ

มุมมองโลกที่ฉันอยากให้ทุกคนเห็น
คือ “โลกคือโรงละคร” ค่ะ

โลกคือโรงละคร…?

ค่ะ ไม่ว่าใครต่างสวมบทบาทของตัวเอง…เป็นตัวละครนั้นๆ
เป็นโลกที่ถ้าเราคิดว่าอยากเป็นตัวละครแบบไหนก็เป็นได้
เพราะเรากำลังแสดงอยู่ค่ะ

ทุกคนเป็นนักแสดงนำ คอยสานต่อเรื่องราวที่สนุกสนาน…
เมื่อเรื่องราวต่างๆ มาบรรจบกัน
ก็ก่อให้เกิดการพานพบที่ทำให้ใจเต้นและน่าตื่นเต้น

เพราะฉะนั้นเลยจะขอบคุณที่้มาเจอฉัน
จากนี้ก็มาเรียงร้อยเรื่องราวของเราที่จะดำเนินด้วยกัน
ไปอีกนานแสนนาน…

ฉันอยากสร้างเรื่องราวแบบนี้ค่ะ!

น่าสนุกจัง!!

คิดอย่างนั้นเหรอคะ?

โลกนี้คือโรงละครงั้นเหรอ…
งั้นชีวิตของฉันก็คือการแสดงด้วยรึเปล่านะ? ก็ว่าไปนั่น…

ตามนั้นเลยค่ะ!! ใช่เลยค่ะรุ่นพี่! ชีวิตไม่ต่างจากการแสดงค่ะ!
…พอคิดอย่างนั้นแล้วก็เห็นว่าโลกในแต่ละวันเปล่งประกายเลยนะคะ!

จริงสิ…
รุ่นพี่ ฉันรู้แล้วค่ะว่าเรื่องที่ฉันอยากบอกทุกคนที่สุด…

คือเรื่องราวแห่งการเริ่มต้นของทุกอย่างค่ะ

เรื่องราวแห่งการเริ่มต้น…ก็ดีนี่นา
แล้วจะสร้างเรื่องราวยังไงล่ะ?

ก่อนอื่นเลยฉันอยากจัดการความรู้สึกของตัวเองค่ะ
เพราะเรื่องราวนี้เน้นที่ความรู้สึกของฉันที่มีต่อรุ่นพี่ผู้สนับสนุนฉันมาตลอดค่ะ

เอ๊ะ!? ฉันเหรอ!?

ก็คนที่พาฉันที่อยู่ชมรมการแสดงให้กลับมาชมรมสคูลไอดอล
คือรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอคะ

ตอนนี้ฉันสนุกมากเลยนะคะ
ได้รับการเติมเต็มทุกวัน ตื่นเต้นเสมอว่าวันนี้จะเจอเรื่องอะไรบ้าง

ไม่ว่าจะเหตุการณ์ไหนก็เพราะมีรุ่นพี่อยู่ด้วย…
อย่างวันนี้เองรุ่นพี่ก็ฟังฉันพูดไปเรื่อยแล้วให้กำลังใจนี่คะ

ไม่มีอะไรน่าอุ่นใจไปมากกว่านี้แล้วค่ะ!

ชิสึคุจัง…

อ๊า!! ชิสึโกะนี่นะ ทำอะไรอยู่กับรุ่นพี่สองต่อสองน่ะ!?

น่าสงสัย…

มะ ไม่ได้ทำเรื่องน่าสงสัยสักหน่อย!

ใช่ไหมคะ รุ่นพี่!

อะ อื้อ ถึงจะตกใจนิดหน่อยที่ชิสึคุจังชมฉันเยอะขนาดนั้นก็เถอะ…

น่าสงสัยจริงๆ ด้วยอะ!

ก็บอกแล้วไงว่าไม่น่าสงสัย!!