[Fade in/out.]

ชิโอริโกะจังจะเป็นไรไหมนะ…
ฉันไม่รู้เลยว่าชิโอริโกะจังไม่สบาย จนอายูมุจังมาบอกนี่แหละ

เพราะวันนี้พวกเรามีนัดไปข้างนอกกันพอดีเลยติดต่อมาละมั้ง
ก็ชิโอริโกะจังดูเป็นคนไม่บอกเรื่องทำนองนี้นี่นา

เอ๊ะ? ตอนแรกมีนัดไปเที่ยวกันเหรอ?

จ้ะ บอกว่ามีนิทรรศการศิลปะที่อยากไปก็เลยมาชวนฉันน่ะ

…อย่าบอกนะว่าอายูมุจังไปไหนมาไหนกับชิโอริโกะจังบ่อย…?

ไม่ถึงกับเป็นประจำ แต่พักนี้ก็ไปไหนด้วยกันบ่อยละมั้ง?
ก่อนหน้านี้พวกเราไปตลาดนัดของทำมือมาด้วยล่ะ

งั้นเหรอ…

ทำไมเหรอ?

แบบว่า…หึงนิดหน่อยละมั้ง

เอ๊ะ!?
ธะ เธอเนี่ยนะ!?

อือ ที่ทั้งสองคนสนิทกันเป็นเรื่องน่ายินดีแท้ๆ ฉันคงแปลกสินะ

…อืม ก็แปลกแหละ
แต่ดีใจนิดๆ แฮะ

ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ! ลืมๆ ไปเถอะ!
อ๊ะ ถึงสถานีรถไฟแล้ว!

[Fade in/out.]

ขอโทษที่ให้มาด้วยนะคะ
วันนี้พ่อแม่ฉันไม่อยู่ เลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย…

งั้นก็ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ?

มีข้าวที่เหลือจากเมื่อวาน แต่ฉันไม่อยากอาหารน่ะค่ะ…

แต่ถ้าไม่กินข้าวก็ไม่มีแรงนะ
พอจะกินอะไรได้บ้างไหม?

…นั่นสิคะ?
ถ้าเป็นของรสอ่อนๆ ก็น่าจะพอไหว…

พอจะกินข้าวต้มหรือผลไม้ได้ไหมจ๊ะ?

อาจจะได้ค่ะ

เข้าใจแล้ว ชิโอริโกะจัง ฉันขอใช้ห้องครัวหน่อยนะ?
เดี๋ยวฉันทำข้าวต้มให้กิน

ไม่เป็นไรค่ะ! จะให้แขกทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ

ชิโอริโกะจัง ตอนนี้ยอมใจอ่อนให้อายูมุจังเถอะ
ข้าวต้มฝีมืออายูมุจังน่ะ ต่อให้ไม่อยากอาหารแค่ไหนก็กินได้เลยนะ

แต่ว่า…

ฉันคงต้องใช้วัตถุดิบโดยพลการ
แต่ก็อยากทำให้กินนะจ๊ะ ได้รึเปล่า?

จะ จะไม่ได้ได้ยังไงละคะ!

…ขอโทษจริงๆ นะคะ ไม่ใช่แค่ผิดสัญญาที่จะออกไปข้างนอกกัน
แต่ยังรบกวนแบบนี้ด้วย…

คิกๆ ด้วยความยินดีจ้ะ
เพราะจะได้ดูแลชิโอริโกะจังแค่เวลาแบบนี้เลยพยายามเต็มที่เลยนะ

ดะ ดูแลอะไรกันคะ…

ชิโอริโกะจัง เตรียมใจไว้ได้เลย
อายูมุจังไม่ยอมให้ชิโอริโกะจังกินข้าวเองหรอกนะ

เอ๊ะ…?

ฉันจะป้อนข้าวชิโอริโกะจังเอง จะได้หายดีไวๆ ไงจ๊ะ♪

เอ๋!?