(วันอาทิตย์นี้เริ่มซ้อมตั้งแต่บ่ายโมง…)

…อ๊ะ รินะจังนี่นา

อืม ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากเลย
รินะจังบอร์ด “สู้เค้านะ”!
…แหะๆ งั้นไปก่อนนะ

รินะจัง

อ๊ะ สวัสดีค่ะ

อย่างนี้นี่เอง มีเพื่อนห้องอื่นด้วยสินะ

อื้อ ต้องขอบคุณรินะจังบอร์ดเลย…
จนถึงตอนนี้อย่าว่าแต่คนห้องอื่นเลย คนห้องเดียวกันฉันก็ไม่ค่อยคุยด้วย

ส่วนตอนนี้ทุกคนเข้ามาชวนฉันคุยอย่างสนุกสนานล่ะ
ถึงจะมีบ้างที่ฉันพูดสื่อออกไปไม่ดีเท่าไหร่
แต่ก็พูดตอบกลับไป… สนุกอยู่ทุกวันเลย

รินะจังนี่ชอบคุยกับคนเนอะ

อื้อ พอได้คุยกับผู้คนแล้ว โลกของตัวเองก็จะกว้างขึ้นน่ะ
ทุกคนจะสอนให้ฉันรู้ถึงศาสตร์ ความรู้สึก
และอะไรหลายๆ อย่างที่ฉันไม่รู้

ยังไงซะการแสดงออกทางสีหน้าก็สำคัญเนอะ
พอมีบอร์ดแล้วก็รู้สึกว่าระยะห่างที่มีต่อผู้คนมันใกล้เข้ามา
รู้สึกเหมือนกำแพงมันหายไป

ทั้งๆ ที่ปกปิดใบหน้าตัวเองไว้
แต่กลับบอกว่ากำแพงหายไปอาจจะดูแปลกๆ ก็เถอะ…

ไม่หรอก แต่ละคนก็มีวิธีรู้สึกต่างกันออกไปนะ
ยิ่งไปกว่านั้นคือถึงจะปกปิดใบหน้า
แต่ก็ไม่ได้ปกปิดหัวใจใช่มั้ยล่ะ?

หัวใจ?

ใช่แล้วล่ะ รินะจังบอร์ดมีไว้เพื่อบอกว่า
ตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไงใช่มั้ยล่ะ

ตอนนี้ความรู้สึกของรินะจัง
จะต้องส่งตรงไปถึงหัวใจของคู่สนทนามากกว่าใครๆ แน่นอน
ที่ฉันคิดก็ประมาณนี้อะนะ

ส่งตรงไปถึงหัวใจของคู่สนทนา…
งั้นเหรอ ใจของฉันสื่อออกไปได้ด้วยล่ะ…

…ฉันอยากบอกความรู้สึกกับผู้คนให้มากกว่านี้อีก
อยากจะเชื่อมต่อกับทุกคนผ่านหัวใจ

อยากจะเชื่อมใจของฉันกับใจของทุกคน
แล้วไปยังโลกที่ไม่รู้จักด้วยกัน

(รินะจัง… ตอนที่เจอครั้งแรก
เราคิดว่ารินะจังจะเป็นเด็กที่เงียบๆ เข้าหาคนไม่เก่งแท้ๆ)

(แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่สื่ออารมณ์ได้หลากหลาย
และอยากเชื่อมโยงกับผู้คนมากมายถึงขนาดนี้
อยากเชื่อมโยงกับจิตใจของผู้คน… นี่…)

แต่ถ้าให้คุยกับคนเยอะๆ ก็ยังคิดว่ายากอยู่ดี
อย่างในห้องเรียน ถ้าตั้งใจจะคุยกับคนกลุ่มใหญ่ๆ
ก็จะสับสนแล้วพูดไม่ออก…

รินะจัง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสคูลไอดอลไงล่ะ!

เอ๋?

รินะจัง วันอาทิตย์นี้ไปข้างนอกด้วยกันกับฉันเถอะ

วันอาทิตย์? ไปข้างนอก?

ไปดูวิธีที่ทำให้ความปรารถนาของรินะจังเป็นจริงกัน!