เท่านี้ก็ครบทุกเพลงแล้วเหรอ?

อืม เพลงทั้งหมดที่เด็กคนนั้นแต่งมีเท่านี้แหละ

อืม…

มีอะไรเหรอ?

ถ้าเป็นเรื่องคุณภาพเพลง ยังไงเราก็ไม่แพ้หรอก…

ทั้งที่เป็นอย่างนั้น แต่รู้สึกว่าเพลงของเบบี้จังมีเอกลักษณ์น่ะสิ
ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน…
ใส่ความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายไว้ตรงไหนนะ…

สำหรับฉันก็เป็นเรื่องที่เข้าใจยากอยู่หน่อยนะ

ฉันชอบเพลงที่เด็กคนนั้นแต่งให้
แต่ก็ชอบเพลงของมีอาจังที่มีอาจังร้องพอๆ กัน

ฮ่าๆ Thanks. รินะ

แต่ “สิ่งที่เราไม่เข้าใจ” คือความสามารถเราตอนนี้ต่างหาก
เราอยากรู้ความลับของเด็กคนนั้นน่ะ

เราไม่อยากอยู่โดยไม่เข้าใจไปเรื่อยๆ หรอก…

ถ้าอยากรู้เรื่องเด็กคนนั้น ไปเฝ้ามองอยู่ข้างๆ น่าจะดีนะ

อืม… ถ้ารินะว่าอย่างนั้น เราจะลองทำดีไหมเนี่ย

[Fade in/out.]

วันนี้ข้าวกล่องคุณคานาตะก็น่ากินเนอะ

หึหึ~ วันนี้เป็นโคร็อกเกะ
ที่ทำจากคินปิระที่เหลือจากเมื่อวานล่ะ~
ทำออกมาอร่อยสุดๆ เลยนะ~

คุณคานาตะที่นำอาหารมาประยุกต์ได้เองเนี่ยเก่งจังเลยนะ
คิดว่าทักษะนี้ปรากฏให้เห็นในการแสดงด้วยล่ะ

งั้นเหรอ? แหะๆ~ โดนชมด้วยล่ะ

การประยุกต์ให้เกิดสิ่งใหม่ๆ
มีพื้นฐานมาจากการใช้ชีวิตของคุณคานาตะสินะคะ

โดนชิสึคุจังชมด้วย~

พูดถึงเรื่องพื้นฐานเนี่ยชิสึคุจังก็มีเหมือนกันเนอะ
อย่างการเป็นคนช่างสังเกตไง

เอ๊ะ?

คิดว่าต้องสังเกตเพื่อนำไปใช้ในการแสดงก็จริง
แต่ก็คอยเฝ้ามองทุกคนเป็นอย่างดีเลยใช่ไหมล่ะ

ฉันยังเคยรู้บางเรื่องเพราะชิสึคุจังบอกเลย

อย่าชมกันกะทันหันอย่างนี้สิคะ! ทั้งตกใจทั้งอายเลยนะคะ!

[Fade in/out.]

…นี่เป็นแบบนี้กันตลอดเลยเหรอ?

? คิดว่าก็เหมือนทุกทีนะ

เอ่อ จะว่าไงดีล่ะ…

อ๊ะ มีอาจัง ฉันวานให้ทุกคนใน μ's
แนะนำร้านแฮมเบอร์เกอร์มาด้วยล่ะ เราไปด้วยกันไหม?
เหมือนจะเป็นร้านจากอเมริกา น่าจะถูกปากมีอาจังนะ

นิสัยแบบนั้นนั่นแหละ!

เอ๊ะ?