(มากิจังกังวลเรื่องอะไรอยู่กันนะ
ถ้าเราช่วยเป็นกำลังได้ก็ดีหรอก…)

วันนี้ยังพอมีเวลา…
นานๆ ทีแวะซื้อเค้กกลับบ้านดีไหมนะ

อ้าว? คนที่อยู่ตรงนั้นคือ――

ลองสักหน่อยไหมคะ~

มีตัวอย่างเค้กรสใหม่ให้ลองชิมอยู่นะคะ

อ๊ะ ดะ เดี๋ยวสิ…

อืม…ไม่มีใครหยุดแวะเลยสินะ แถมจะถึงเวลาพักแล้วด้วย…

มากิจัง!!

เธอ…!! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ

[Fade in/out.]

มากิจัง เหนื่อยหน่อยนะ!
คราวก่อนที่ดูนิตยสารงานพิเศษก็เพราะจะมาสมัครงานที่นี่สินะ

เฮ้อ…แล้วทำไมต้องเจอคนที่ไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้ด้วยเนี่ย

ฉันก็เคยทำงานพิเศษให้ลองชิมอาหารนะ คนไม่ค่อยแวะเลยเนอะ

งั้นเหรอ!?

ถ้างั้น…ช่วยบอกหน่อยได้ไหม? แบบนี้จะต้องทำยังไงดีเหรอ?

เอ่อคือ ถ้าตามความคิดของฉันละก็…

อ๊ะ…งั้นเหรอ ไม่ใช่สื่อว่าจัดให้ชิมอยู่
แต่ต้องสื่อออกไปว่าอยากแนะนำตรงไหนสินะ

…รู้สึกว่าจะพอทำได้ขึ้นมาแล้วล่ะ ขอบคุณนะ

เดี๋ยวก็จะหมดเวลาพักแล้ว ฉันไปก่อนนะ
จะให้เธอเห็นจุดที่ดูไม่ดีไปมากกว่านี้ไม่ได้ด้วย…

อื้อ! พยายามเข้านะ มากิจัง!

[Fade in/out.]

เค้กตรงนี้มีเยลลี่ใส่ผลไม้เขตร้อนด้วยนะคะ
กินแล้วรู้สึกสดชื่นมากเลยค่ะ มาลองชิมกันได้นะคะ

ส่วนเค้กนี่ก็หวานกำลังดี―――

(มากิจังคุยกับลูกค้าได้ลื่นไหลสุดๆ!
มีคนมารวมตัวกันเยอะเลยด้วย ท่าทางจะไม่เป็นไรแล้วนะ)

[Fade in/out.]

มากิจัง หลังจากนั้นงานพิเศษที่ให้ลองชิมอาหารเมื่อวานโอเครึเปล่า?

อื้อ เพราะเธอแนะนำ เลยมีคนมาลองชิมเยอะเลยล่ะ

ดีจัง! คิดว่าถ้าเป็นมากิจังต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ

ฉันว่า…ฉันมัวแต่คิดเรื่องเงินที่จะได้รับ
เลยไม่ได้คิดถึงสิ่งที่ต้องทำของงานพิเศษแบบจริงจัง

ถึงจะแค่วันเดียว แต่การทำงานเป็นแบบนี้เองสินะ
ลำบากกว่าที่คิดเยอะเลยล่ะ…
แต่ทำให้รู้ถึงจุดที่ควรให้ความสำคัญแล้วก็จุดที่ควรสนุกกับมันด้วย

เพราะงั้น ขอบคุณนะ

ไม่หรอก นี่เป็นผลจากการที่มากิจัง
ตั้งใจทำงานพิเศษอย่างจริงจังนะ

แล้วก็…ในที่สุดก็ซื้อของชิ้นนั้นได้แล้วล่ะ

(มากิจังจะเอาเงินค่าทำงานพิเศษไปซื้ออะไรกันนะ?)