นี่คือความฝัน ฝันต่อดีกว่า…คร่อกฟี้…

ไม่ได้สิ คุณคานาตะตื่นเถอะ!
นี่คือความเป็นจริงนะ!

แง คานาตะจังไม่เคยเป็นคุณเมดเลยนะ!

คุณคานาตะ ไว้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ

ฉันจะ…สอนหลักการเป็นเมดให้คุณคานาตะเอง!

ก่อนอื่นก็มีรอยยิ้ม♪
คุณเมดจะคิดแค่เรื่องเยียวยานายท่านอยู่เสมอจ้ะ

รอยยิ้ม…แหะๆ…

ถึงจะเกร็งไปหน่อย
แต่พอคุยกับนายท่านแล้วก็จะยิ้มได้เองล่ะ

งั้นต่อไปก็เป็นคำทักทายต้อนรับนายท่านนะ
“ยินดีต้อนรับกลับค่ะ นายท่าน♡”

“ยินดีต้อนรับกลับค่ะ นายทั่น”

เกร็งไปนิดรึเปล่าน้า~

คุณคานาตะ ลองคิดถึงฮารุกะจังดูไหม?

อ๊ะ! ฮารุกะจัง…!

ใช่ๆ ลองพูดด้วยความรู้สึก
ที่อยากเยียวยาฮารุกะจังล่ะเป็นไง?

ยินดีต้อนรับกลับค่ะ! นายท่าน~!
เหนื่อยรึเปล่าคะ? กินขนมไหม? หรือจะดื่มน้ำผลไม้?
หรือจะคุยกับคานาตะจังดีคะ!?

อืม… คึกไปนิดละมั้ง

ฮือ…

เป็นเรื่องยากสำหรับคานาตะจังจริงๆ นั่นแหละ~
ให้ทำเหมือนโคโทริจังไม่ได้หรอก~

นี่ ฉันจะเป็นคู่ซ้อมให้จนกว่าจะถึงเวลาเปิดร้านเอง
มาซ้อมกันเถอะ ถ้าซ้อมก็จะทำได้นะ!

…จะลองพยายามดูนะ

งั้นฉันไปรายงานเรื่องวันนี้กับเจ้าของร้านก่อนนะ
แล้วจะกลับมาก่อนเวลาเปิดร้านล่ะจ้ะ

อื้อ ไปดีมาดีนะ

[Fade in/out.]

ยินดีต้อนรับกลับค่ะ นายท่าน~

อืมๆ กำลังดีเลย!

แหะๆ ลองทำพลางนึกถึงความรู้สึก
ที่ได้รับการเยียวยาจากเอ็มม่าจังล่ะ!

ต้องพยายามเพื่อโคโทริจังด้วยแหละเนอะ