1, 2! 1, 2! เอ้าๆ ไหงช้าลงเรื่อยๆ ล่ะนั่น?

คุณคานัน รอด้วย~!
แล้วกัน ทำไมคุณคานันถึงวิ่งเร็วกว่าฉันที่ปั่นจักรยานได้เล่า?

เดี๋ยวทิ้งไว้ตรงนี้ซะหรอก~♪

ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก~! ย้าก!

โอ้? เร่งสปีดขึ้นมาแล้วสินะ! แต่ไม่ยอมให้แซงได้หรอก!

อะ อีกนิดจะไล่ตามทันแล้ว――――

อ๊ะ มีนกนางนวลด้วย!

ไหนเหรอ? เอ๊ะ อ๋า~! คุณคานันขี้โกง!

ไปก่อนนะ~♪

[Fade in/out.]

เอ้านี่ ผ้าขนหนู

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก…ขอบคุณนะ…
ทำไมคุณคานันถึงยังดูสบายๆ…
แล้วไหงเป็นฉันที่เหนื่อยแทนละเนี่ย…

ฮ่าๆๆ♪ อุตส่าห์ไปเช่าจักรยาน
มาปั่นเป็นเพื่อนตอนฉันซ้อมแท้ๆ เนอะ

ไม่ใช่ว่าฉันไม่เหนื่อยนะ
แต่ความสนุกกับความรู้สึกว่าทำอะไรจนสำเร็จ
มันมีมากกว่าความเหนื่อยน่ะ

อึก อึก…เฮ้อ ดื่มอะไรหลังฝึกเนี่ยอร่อยจังเนอะ!
เอ้า เธอเองก็ดื่มสิ การชดเชยน้ำและเกลือแร่สำคัญมากนะ

อื้อ ขอบคุณ… อ๊ะ!
ขอโทษนะที่ต้องให้คุณคานันคอยดูแล!
ฉันควรจะเตรียมทั้งน้ำทั้งผ้าขนหนูมาเองแท้ๆ

ไม่เป็นไรๆ ฉันพกเตรียมมาไว้ตลอดแหละ
แล้วก็ดีใจด้วยที่นานๆ ทีได้เป็นฝ่ายดูแลเธอแบบนี้บ้าง

งั้นเหรอ…?
แต่ก็รู้สึกอนาถตัวเองอยู่ดี ตั้งใจว่าจะมาคอยช่วยคุณคานัน
ไม่นึกเลยว่าจะกลายเป็นฝ่ายโดนดูแลแทน

เป็นคนจริงจังดีนี่~
ถึงจะอยู่คนละโรงเรียนแต่ฉันเป็นรุ่นพี่นะ
มาอ้อนหรือพึ่งพากันบ้างก็ได้

เฮ้อ… ถ้าฉันมีแรงเท่าคุณคานันบ้าง
คงจะเป็นประโยชน์ต่อคุณคานันและทุกคนที่นิจิกาคุมากกว่านี้แท้ๆ…

หือ? อยากมีแรงเยอะๆ เหรอ? ช่วยไม่ได้น้า~
เดี๋ยวรุ่นพี่คานันคนนี้จะคิดเมนูการฝึกให้เธอเอง!

เอ๊ะ! ไม่ดีกว่า คือว่า…ขอรับไว้แค่ความรู้สึกก็พอค่ะ…

อย่าพูดแบบนั้นสิ~

เดี๋ยวๆ นี่พูดจริงนะ!

วะ ว่าแต่คุณคานัน
เห็นพูดว่าพอวิ่งเมื่อกี้เสร็จก็จบการซ้อมแล้ว
หลังจากนี้มีธุระอย่างอื่นอีกหรือเปล่า?

นั่นสินะ เดี๋ยวจะมีแขกมาน่ะ

แขก? หมายถึงลูกค้าของที่ร้านเหรอ?

เปล่า ไม่ใช่ลูกค้าร้านอุปกรณ์ดำน้ำหรอก…

คานัน! ขอโทษที่ให้รอค่ะ!

อ๊ะ มาแล้ว

เอ๊ะ!?

อ้าว? ทำไมคุณมาอยู่นี่ได้ล่ะคะ…

อะ อุมิจัง!?