พวกเราได้ประสบการณ์ “ไขปริศนา” “ผจญภัย” มา 2 อย่างแล้วเนอะ!
ขาดอีกแค่อย่างเดียว คือประสบการณ์ด้าน “ความรัก”!

การสัมผัสประสบการณ์จริง
เพื่อให้เกิดความสมจริงและลึกซึ้งในผลงานที่เป็นเป้าหมายในครั้งนี้
การได้ลองเจอกับ “ความรัก” จริงๆ จึงมีความสำคัญสินะคะ

ฮานามารุจังกับรูบี้จัง ทั้งสองคนมีคนที่ชอบบ้างรึเปล่า?

คนที่ชอบ!? มะมะมะไม่มี! ไม่มีหรอก ของแบบนั้นน่ะ!

มะ มารุก็ไม่มีซึระ!
ไม่เคยคิดเรื่องที่ตัวเองจะรักใครมาก่อนเลยด้วยซ้ำ…

ฉันก็ไม่มีเหมือนกัน
แต่ถ้าให้พูดตามจริงก็คงชอบทุกคนที่นิจิกะซากิแหละ
แต่มันก็คงต่างจากความรักอยู่… ชิสึคุจังล่ะว่าไง?

เอ๊ะ ฉันเหรอคะ!?
ฉะ ฉันไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ…

งั้นเหรอ…
ดีล่ะ งั้นมาแบ่งเป็นสองทีม ออกค้อนไม่ก็กระดาษนะ

? ทำไมงั้นเหรอ?

เถอะน่า เอ้า เตรียม

อื้อ

…ฉันกับฮานามารุจังออกกระดาษ ชิสึคุจังกับรูบี้จังออกค้อนสินะ
เอาล่ะ คนที่ออกเหมือนกัน ลองมาทำตัวเป็นคู่รักกันเถอะ!

[Fade in/out.]

ทะเลสวยจังเนอะ

นะ นั่นสินะ…

แต่ฮานามารุจังสวยกว่าเยอะเลยล่ะ

เหวอ!?

ฮะๆๆ หน้าแดงหมดแล้วแน่ะ
ท่าทางดูประหม่ากว่าทุกทีนะ

กะ ก็แหงสิซึระ!
จู่ๆ ให้มาแสดงเป็นคนรักกันมันก็…

คิดว่านี่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดแล้วนะ
แต่ถ้านึกวิธีอื่นที่เข้าท่ากว่านี้ออกก็คงดี…

ไม่หรอก ในสถานการณ์นั้นคิดว่าวิธีนี้เหมาะที่สุดแล้วล่ะ
แต่พอลองทำเข้าจริงมันก็รู้สึกแปลกๆ เลยพูดไม่ออกน่ะ…

อุตส่าห์ได้อยู่กับเธอสองต่อสองทั้งที
ทั้งที่มีเรื่องอยากคุยด้วยตั้งเยอะ
แต่กลับทำตัวไม่ถูก แถมยังลนลานยังไงก็ไม่รู้…

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย
ฉันเองก็พยายามคุมตัวเองไม่ให้พูดเสียงสั่นแทบตาย
ถ้าคนที่เริ่มก่อนดันประหม่าซะเองก็หมดความเท่กันพอดีสิจริงไหม?

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยซึระ!
ตอนที่เธอเสนอแผนก็ตกใจอยู่หรอก แต่ก็คิดเหมือนกัน
ว่า “อ๊ะ จริงด้วย!” แล้วก็คิดด้วยว่าเธอที่คิดออกน่ะสุดยอดไปเลย…

ขอบใจนะ
…บางทีการมีความรักอาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้เนอะ

ประมาณว่าทั้งที่อยากคุยกับคนที่ชอบ
แต่ก็ใจเต้นจนทำอะไรไม่ถูก
แล้วก็อยากทำตัวให้ดูเท่ต่อหน้าอีกฝ่ายอีกสักนิดก็ยังดี

…หมายความว่า ตอนนี้พวกเรา
ต่างคนต่างก็ …ระ ระ…รัก

[Fade in/out.]

อื๋อ? ฮานามารถจัง เมื่อกี้ได้พูดอะไรรึเปล่า?
โทษทีนะ ช่วยพูดอีกครั้งทีสิ?

เหวออออ! มะ ไม่มีอะไร!
ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นแหละซึระ!