เยียวยา…เยียวยา~…

คุณเอ็มม่า คือเรื่องโซโล่ไลฟ์…

อ๊ะ! มาได้จังหวะเลย!
นี่ ฉันมีเรื่องอยากถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนั้นพอดี~!

เอ๊ะ เรื่องอะไรเหรอ?
เราตกลงกันว่าธีมคือคุณเอ็มม่าจะเยียวยาทุกคนที่มาไลฟ์!
ใช่ไหมนะ?

ก็ใช่แหละจ้ะ แต่มาคิดเข้าจริงแล้ว ฉันไม่รู้ว่าควรทำยังไงน่ะสิ…
ประมาณว่าการเยียวยานี่มันเป็นยังไงนะ?
คิดจนสมองตันหมดแล้ว~ ช่วยด้วย~!

คงลำบากแย่ ถ้าไม่รังเกียจฉันจะเป็นเพื่อนคุยเอง
บางทีพอคุยกับคนอื่นแล้วจะทำให้เราเรียบเรียงความคิดของตัวเองได้
เหมือนกันเนอะ

คือว่านะ ตอนไหนเหรอที่เธอรู้สึกว่าได้รับการเยียวยาแล้ว~ น่ะ?

ฉันเหรอ!? นั่นสิ…มาคิดอีกทีก็ยากจัง…
พอคุยกับคุณเอ็มม่าแล้วก็รู้สึกได้รับการเยียวยานะ…

แบบนั้นไม่เห็นจะก็ไม่เข้าใจเลย~

พอคิดอีกทีแล้วคำว่าเยียวยามันก็ไม่ชัดเจนเลยเนอะ…
ถ้าพูดให้เห็นภาพขึ้นคงเป็นตอนที่หายกังวล รู้สึกผ่อนคลายขึ้นแหละ

อย่างตอนฉันคุยกับคุณเอ็มม่าก็รู้สึกผ่อนคลายสุดๆ เลยนะ…

หืม งั้นเหรอ?

ถึงขั้นที่ฉันเคยคุยกับคุณเอ็มม่าแล้วผ่อนคลายจนจะหลับด้วยนะ

อ๊ะ พวกน้องๆ ก็เคยหลับไปเหมือนกันนะ!

แสดงว่าพวกน้องๆ ก็ได้รับการเยียวยาจากคุณเอ็มม่าสินะ
ทำอะไรไปน้องถึงหลับเหรอ?

ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษนะ~
ก็มีกอดบ้าง ลูบหัว กุมมือ ให้น้องนอนตักแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง
ทุกคนก็หลับกันไปเลย

ว้าว…แค่ฟังก็รู้สึกเยียวยาแล้ว!
นี่ ถ้าทำแบบเดียวกันให้ทุกคนที่มาอีเวนต์ละเป็นไง?
แน่นอนว่าทำให้ทีละคนไม่ได้ คงต้องทำบนเวทีแหละ

เอ๊ะ? หมายความว่ายังไงเหรอ?

ถ้าลองเพิ่มท่าเต้นที่อ้าแขนแล้วบอกว่ามาได้เลยจ้ะ~
หรือท่าลูบหัวทุกคนบนเวทีไปล่ะ!
ถ้าโดนทำแบบนั้นละก็ ฉันคง…ฉันคง…!

ถ้าเป็นเธอคงดีใจรึเปล่านะ?

แน่อยู่แล้ว!! แล้วก็นะ เวลาคุยกับคุณเอ็มม่าแล้วคุณเอ็มม่าเห็นด้วย
มันก็สบายใจสุดๆ เลย
เพราะอย่างนั้นถึงอยากให้เพิ่มลงไปล่ะ

อย่างนี้นี่เอง…เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วเนอะ!
อื้อ จะลองทำดูนะ~!

งั้นเริ่มซ้อมเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม?

ได้สิจ๊ะ~!

เหวอ…ได้รับการเยียวยาด้วย…!

ฮิๆ ดีจัง นี่ ฉันเองก็ได้รับการเยียวยาจากเธอมามากเหมือนกันนะ?

เอ๊ะ?

การที่เธอคอยเชียร์อยู่ข้างๆ ฉันเสมอ คือการเยียวยาที่ดีที่สุด
และเป็นยาที่ทำให้ฉันพยายามได้มากๆ ด้วย
เพราะฉะนั้นจากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนะจ๊ะ♪