(ถนนแถบอากิบะที่คุณเอ็มม่ามาร้องเพลงเป็นประจำนี่
มีที่แบบนี้อยู่ด้วยแฮะ… ถึงจะมีคนผ่านไปมาเยอะก็เถอะ…)

อะ คุณเอ็มม่า เครื่องดื่มบำรุงคอล่ะ พักสักหน่อยนะ

ขอบคุณนะ~ ฉันชอบเครื่องดื่มนี้ที่เธอทำให้มากเลย♪
พักสักหน่อยแล้วค่อยพยายามกันต่อเถอะ!

นี่… เปลี่ยนที่กันไหม?

อ๊ะ ห่วงว่าอยู่ตรงนี้แล้วไม่ค่อยมีคนฟังเหรอ?
คิกๆ เทียบกับตอนอยู่สวิตเซอร์แลนด์แล้วที่นี่มีคนฟังพอตัวเลยนะ

แต่ว่า…
ถ้าแต่งเพลงให้คุณเอ็มม่าอีกเยอะๆ ก็คงดี!
เพราะไม่มีเพลงเตรียมไว้ เลยร้องได้แต่เพลงกล่อมเด็ก…

เอ๊ะ? ฉันร้องเพลงกล่อมเด็กเพราะชอบแค่นั้นเอง…
แล้วฉันคิดว่ามันไม่ได้อยู่ที่ตัวเพลงหรอก

ไม่ว่าจะเป็นเพลงแบบไหน ก็มีพลังในการดึงดูดผู้คนเหมือนกัน
ฉันยังอ่อนหัดที่ดึงพลังของเพลงออกมาไม่ได้

แน่นอนว่าถ้ามีคนฟังมากกว่านี้ก็คงดี แต่รีบร้อนไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอกจ้ะ
ถึงจะไม่ใช่อายูมุจัง แต่ก็จะก้าวไปทีละก้าวนะ

แต่ขืนเป็นแบบนี้ ตอนไปทำอาสาสมัครครั้งหน้าจะทำให้เด็กคนนั้น
หันมาสนใจไม่ได้รึเปล่าเนี่ย~

ไม่สิ แต่ทุกครั้งที่ไปก็ค่อยๆ ลดระยะห่างเข้ามาแล้ว
ต้องพยายามอีกมากๆ เพื่อเด็กคนนั้นด้วยเนอะ♪

(คุณเอ็มม่า…)

นี่ เชื่อเถอะว่าบทเพลงของฉันจะส่งไปถึงใจใครสักคน คอยดูนะ

[Fade in/out.]

(เสียงเพลงของคุณเอ็มม่า…อ่อนโยนและอบอุ่นมากเลย
แต่ถ้าร้องแค่เพลงกล่อมเด็กคงไม่มีคนหยุดดูสินะ…)

(เอาล่ะ ว่าแล้วเชียวว่าเราต้องเรียกคน…
เดี๋ยวก่อนนะ คุณเอ็มม่า…อ้าว?)

(เด็กผู้ชายคนนั้นนี่นา…ร้องเพลงอยู่กับคุณเอ็มม่าด้วย! ทำไมล่ะ!?)

ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?

มาเพราะได้ยินเสียงเพลงน่ารำคาญที่ชอบร้องไง…

แต่ร้องเพลงคนเดียวมัน…รู้สึกไม่ชอบยังไงก็ไม่รู้
อย่าร้องเพลงคนเดียวนะ

อย่างนี้นี่เอง …พี่ดีใจนะจ๊ะ
พี่ดีใจมากๆ เลยที่เธอมา!

นี่ พี่อยู่คนเดียวแล้วเหงาจัง เธอก็มาร้องเพลงด้วยกันไหม?

ก็ได้แหละ…เธอตรงนั้นก็มาร้องด้วยดิ
ตอนวันอาทิตย์ก็ร้องกับทุกคนนี่

เอ๊ะ! ฉันเนี่ยนะ? แต่นี่มันเป็นไลฟ์…

เป็นความคิดที่ยอดมากจ้ะ! นี่ มาร้องเพลงด้วยกันทุกคนเถอะ!
ฉันก็อยากให้เธอมาร้องด้วยนะ

เอ้า มาเร็วๆ สิ!

เฮ้อ ก็ได้ พูดแบบนี้ใครจะไปปฏิเสธลง
ถ้าฉันร้องไม่เก่งเท่าทั้งสองคนก็ยกโทษให้ด้วยนะ!

งั้นจะร้องเพลงโดเรมีละนะ!

(เพลงโดเรมีที่เริ่มร้องกันสามคน
ทำให้มีคนหยุดมองแล้วร้องประสานเสียงด้วยกันเพียบเลย
คุณเอ็มม่าดึงพลังของเพลงออกมาได้แล้วล่ะ…!)