รูบี้จัง! ขอโทษที่มาช้านะ

ไม่เป็นไรค่ะ รูบี้ก็เพิ่งจะมาถึงเมื่อกี้เอง

กว่าจะรวบรวมของที่จะเอามาให้เสร็จ
ก็กลายเป็นว่าไปไม่ทันเวลารถบัสซะงั้น… เอ้า นี่!

ว้าว!
นิตยสารข้อมูลสคูลไอดอลฉบับเก่าที่พลาดซื้อไปนี่!
ขอบคุณนะ~ ยืมได้จริงๆ เหรอ!?

แน่นอน! ถ้ารูบี้จังชอบฉันก็ดีใจนะ
ฉันถือโอกาสเอาฉบับของเดือนนี้ที่วางขายเมื่อวานมาด้วย
มาอ่านด้วยกันมั้ย?

จริงเหรอ!? อ่านสิ~♪

[Fade in/out.]

เนื้อหาในฉบับของเดือนนี้ก็น่าพอใจมากเลยล่ะ~

ข้อมูลใหม่ของสคูลไอดอลก็ลงไว้เยอะเลยเนอะ
จากนี้ไปวงการสคูลไอดอลคงจะคึก…คัก…?

เป็นอะไรไปเหรอ?

รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอะไร… อ๊ะ นั่นไง อีกแล้ว
อะไรกันนะ? แต่เสียงเหมือนเครื่องดนตรีเลย…
ชมรมออร์เคสตรากำลังซ้อมกันอยู่รึเปล่า…

อ๊ะ อาจจะเป็นสิ่งนั้น…

[Fade in/out.]

…

เอ๊ะ คุณไดยะ…!?
ยิ่งไปกว่านั้นเครื่องดนตรีที่เล่นอยู่นั่น… โกโตะ…!?

นานๆ ทีพี่เขาจะขอมาซ้อมที่นี่น่ะ
อย่างวันนี้ก็เหมือนกัน ที่จริงต้องซ้อมอยู่บ้านแท้ๆ
แต่แขกดันมากะทันหันซะได้…

อย่างนี้นี่เอง
เพราะเล่นที่บ้านไม่ได้ เลยต้องมาที่นี่งั้นเหรอ…

(เสียงอันไพเราะนั่น… ถ้าคำว่า “งดงาม” กลายเป็นเสียง
ก็ต้องเป็นประมาณนี้ล่ะมั้ง…)

(ทุกครั้งที่สายถูกดีด เหมือนบรรยากาศรอบๆ ถูกชำระล้างเลย
อยากจะฟังไปตลอดเลยน้า…)

อย่าเอาแต่แอบอยู่ในที่แบบนั้นสิ
เชิญเข้ามาสิคะ

เอ๋!?

[Fade in/out.]

พะ พี่คะ…

ขะ ขอโทษที! ที่ทำเหมือนแอบฟัง…

ดิฉันไม่ติดใจอะไรหรอกค่ะ
แต่ถ้ามาก็ช่วยส่งเสียงทักหน่อยนะคะ
ตอนที่เห็นตรงช่องว่างระหว่างประตู ดิฉันหลงคิดว่าเป็นวิญญาณจริงๆ นะคะ

ขอโทษจริงๆ นะ…

แต่เล่นได้วิเศษสุดๆ ไปเลยล่ะ
รู้สึกเหมือนบรรยากาศรอบๆ คุณไดยะเท่านั้นที่ต่างออกไปยังไงไม่รู้…

จะบอกว่าลำบากใจในการส่งเสียง?

เอ๊ะ เปล่าหรอก

ล้อเล่นหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ
การที่คุณพูดชมถึงขนาดนั้น รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยค่ะ

ที่ว่าบรรยากาศต่างออกไป รูบี้เองก็รู้สึกนะ
พอได้ยินเสียงโกโตะที่บ้านขึ้นมา จะว่ายังไงดี…
รู้สึกเหมือนกับว่าต้องเงียบเข้าไว้แบบนี้

รู้สึกว่าถ้าเสียงดังขึ้นมาน่าจะโดนตีงั้นสินะ

เดี๋ยวสิคะ! แบบนั้นก็เหมือนกับว่า
การแสดงของดิฉันส่งผลไม่เข้าท่าแก่คนฟังไม่ใช่เหรอคะ!