คุณไดยะ! คุณไดยะ~! อยู่ไหนแล้ว!?

…ไม่ไหว คนเยอะจนมองรอบๆ ไม่ถนัดเลย
แถมพอพยายามเรียก เสียงเพลงกับเสียงเชียร์ขบวนพาเรด
ก็ดังกลบหมด ทำไงดีเนี่ย…

…อ๊ะ จริงสิ!

[Fade in/out.]

คุณไดยะ! โล่งอกไปที เจอกันจนได้…

…ขะ ขอโทษค่ะ ดิฉันตั้งใจว่าจะเดินตามคุณไปข้างๆ ให้ดี…
แต่พอรู้สึกตัวก็พลัดหลงกันซะแล้ว…

ไม่หรอก ฉันสิที่ต้องขอโทษ
รู้ทั้งรู้อยู่ว่าคุณไดยะเบียดกับคนเยอะๆ ไม่ค่อยเก่ง

แต่ที่คุณโทรศัพท์มาหานี่ช่วยได้มากจริงๆ ค่ะ
ลำพังดิฉันคนเดียว
นึกไม่ออกเลยว่าจะพาตัวเองออกมาจากผู้คนกลุ่มนั้นอย่างไร

ฉันมัวแต่สนใจจุดที่จะยืนดูขบวนพาเรด
ครึ่งหนึ่งก็คือลืมนึกถึงคุณไดยะไป…
ทั้งที่ตั้งใจว่าวันนี้จะเที่ยวกับคุณไดยะให้สนุกแท้ๆ…

กรุณาอย่าทำสีหน้าทุกข์อย่างนั้นเลยค่ะ
เรื่องที่ตัวเองเงอะงะเวลาเจอฝูงชน ดิฉันนี่ล่ะค่ะที่รู้ดีที่สุด

และเพราะอย่างนั้น ดิฉันต่างหากที่ควรจะคอยดูว่าคุณอยู่ตรงไหน
และควรคิดหาวิธีรับมือเวลาที่พลัดหลงกัน
แต่กลับสะเพร่า ต้องบอกว่าดิฉันทำตัวเองมากกว่าค่ะ

…จะบอกว่าพอกันทั้งคู่…?

คิกๆ ใช่แล้วค่ะ พอกันทั้งคู่เลยค่ะ

ว่าแต่การแสดงขบวนพาเรดจบไปแล้วหรือคะ

เอ่อ เขาต้องเดินกันจนรอบสวนสนุก
คิดว่าน่าจะยังไม่จบหรอก แต่คงไปเดินผ่านไปไกลลิบแล้วล่ะ…

อย่างนั้นเหรอคะ…
ถ้าอย่างนั้นไล่ตามไปกันเถอะค่ะ

เอ๊ะ… จากนี้น่ะเหรอ?

ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วสิคะ
คุณพูดไว้แต่แรกไม่ใช่เหรอคะว่าอุตส่าห์มาทั้งทีก็ควรดู?
ถ้ามายอมแพ้แค่นี้คงคาใจจนนอนตายตาไม่หลับแน่ค่ะ!

แต่ว่าคนเยอะมากเลยนะ?

เรื่องนั้นดิฉันประสบกับตัวมาแล้วค่ะ
คราวนี้จะไม่ยอมให้คลาดกันแล้ว ส่งมือมาหน่อยนะคะ

…อื้อ!
คราวนี้มาช่วยกันระวังไม่ให้พลัดหลงกันเนอะ!

แต่แหม ถ้าปล่อยให้ค้างคาไว้แล้วรอโอกาสหน้าก็อาจจะดีก็ได้นะคะ…

คุณไดยะได้พูดอะไรรึเปล่า?

พูดว่าคราวนี้จะหาจุดยืนชมที่ดีที่สุดให้ได้น่ะค่ะ!

ฮ่ะๆๆ! นั่นสิเนอะ! ล้างคอรอไว้เถอะ เจ้าขบวนพาเรด!
เดี๋ยวจะไล่ตามให้ทันเลย!

[Fade in/out.]

เฮ้อ… รู้สึกเหมือนใช้ความสนุกของทั้งชีวิตไปหมดแล้วค่ะ

คุณไดยะก็เวอร์ไป…
แต่ก็พอจะเข้าใจอยู่นะ นานแล้วที่ไม่ได้เล่นสนุกขนาดนี้…

ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มาด้วยกันในวันนี้
สนุกมากจริงๆ ค่ะ

ฉันด้วย จากฮาราจูกุไปแถวบ้านไอจัง แล้วมาต่อสวนสนุก…
ถึงจะหลายที่ไปหน่อยแต่ก็สนุกล่ะ!

อยากไปเที่ยวเล่นหลายๆ ที่แบบวันนี้กับคุณไดยะอีกจัง

ดิฉันด้วยค่ะ ไว้มาสร้างความทรงจำที่แสนสนุกด้วยกันอีกนะคะ