ที่ไม่สบายเป็นไงบ้างจ๊ะ… เดี๋ยวสิ ทำไมคนเยอะขนาดนี้ล่ะ!?

อ๊ะ รุ่นพี่อายูมุก็มาเหรอคะ?
โธ่ ให้คาสึมินมาคนเดียวก็ดีแล้วแท้ๆ~

พอส่งข้อความไปก็ตอบว่าไม่สบายเลยไม่ไปเรียนนี่นา
ฉันตกใจนะยะ

พอรู้เรื่องก็เลยมาล่ะเมี้ยว!
พวกรินเองก็เป็นห่วงเหมือนกันนะ!

พอได้ยินว่าประธานชมรมที่แข็งแรงอยู่เสมอของเราไม่สบาย
ก็อยู่เฉยไม่ได้เลยเนอะ

อ๊ะ อายูมุจังก็มาสินะ… ขอบคุณนะ…

วะ ไหวรึเปล่า?

อื้อ ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงแล้วมาเยี่ยมนะ

ไม่ต้องคิดมากหรอกเมี้ยว!
พวกรินจะเฝ้าไข้ให้เอง ขอให้ดีขึ้นไวๆ นะ

นี่ คาสึมิ ฉันใส่น้ำแข็งไว้แล้ว ไปเอาหมอนน้ำแข็งมาทีสิ

ค่า

อ๊ะ! ทำหกจนได้!

ตายจริง ต้องรีบเช็ดแล้วสิ

ระ ระวังลื่นนะ…

งั้นรินเอาผ้าขนหนูมาเช็ด… อ๊ะ เมี้ยวーーー!

ริน! เราไม่ได้เล่นกันอยู่นะ!

เจ็บๆๆ~ ลื่นเพราะน้ำแข็งเนี่ย…
ไม่ถือว่าเล่นอยู่ซะหน่อย…

คะ คือเราอยู่หน้าคนป่วยนะ เบาเสียงลงสักนิด…

อุบัติเหตุใช่ไหมล่ะ อุบัติเหตุ เอ้า รินจัง จับมือฉันสิ

ขะ ขอบคุณนะ คุณคาริน… เมี้ยววววーーー!

ว้าย!

นี่พวกเธอーーー!!

นะ น้ำแข็งไหลออกมานอกหมอนหมดเลยค่า~!

อะ โอ้ย ทุกคนออกไปเลยนะーーー!

[Fade in/out.]

ฮือ ขอโทษนะ…
ฉันดันเป็นคนที่ส่งเสียงดังโวยวายสุดเลย…

ไม่หรอก อย่าคิดมากสิ ฉันดีใจนะที่ทุกคนมาเยี่ยม
แต่ก็คิดเหมือนกันว่าคงต้องให้ทุกคนกลับ เพราะจะติดหวัดเอา

เป็นเรื่องที่ฉันต้องพูดเองแท้ๆ
ขอโทษนะที่ทำให้อายูมุจังต้องพูดแทนนะ… แค่กๆ

อย่าฝืนพูดสิ นี่ กินยารึยัง?

เอ๊ะ จะดีเหรอ?

เป็นคำขอโทษที่ทำเสียงดังไง

อันนั้นไม่เป็นไรจริงๆ นะ…
แต่อยากกินข้าวต้มฝีมืออายูมุจังล่ะ

อื้อ ไว้จะทำข้าวต้มที่มีสารอาหารแล้วก็ดีต่อกระเพาะให้นะ
ระหว่างที่ทำก็งีบสักหน่อยเนอะ
ไว้เสร็จแล้วฉันจะยกมาให้เอง… ฝันดีจ้ะ♡